Што после губење на плодот???

[kit-kat]

Лејла (a2) само храбро и напред.
Бог ни ставил очи напред за да гледаме и одиме кон иднината, а не да гледаме назад во минатото (kup)

[anabejbi]

Лејла (a2) , знам колку ти е тешко и нормално е што мислиш на тоа и јас се присетувам одвреме навреме колку би имале месеци, години. Но мора да гледаш напред и да се бориш за нова (t3) која мора да веруваш дека ќе биде успешна и ќе вроди со (b4)

[Lejla7]

Фала милички (kup)
Се трудам Анабејби, назад нема, само напред...Па и пролетта оди во прилог на надежта, некако сум полна со оптимизам и надеж, па здравје, со Господ напред

[Happy^_^]

Еееее Лејличка, знаеш дека не си сама... И јас си викам еее сега ќе си го шетав бебушко што требаше да се роди во декември... Или пак си викам во октомври да беше се во ред сега ќе знаев и пол... Ама животот продолжува. наше е да не се откажуваме, и каков и да е исходот на крај (верувам дека кај сите ќе биде позитивен) ќе знаеме дека сме се бореле за тоа.
И да, јас "благодарение" на тоа што ми се случи запознав уште еден нов дел од мене, што не сум ни сонувала дека постои.
(a2)

[NadicaG]

лејла мила моја добро е што има пролет во твојата душа (rad) (rad) (rad)
знаеш и сама дека не е ни до тој што трча ,ни до тој што се труди туку до милостивиот Бог кој дава како што Тој сака.
мене овој стих комплетно ме смири ,една топла (big-hug) за тебе (love5)

[SMESKO]

Несакам да се навраќам на она што се случило особено сега кога пак имам за што да живеам а и да се радувам.Но мора да се истушам некаде,а каде тоа ако не тука.Јас за брзо време се вратив,но болката за изгубеното сеуште ја имам,и мислам дека секогаш таа болка ќе биде каква што е сега.Требаше да сум 7 месец (t3) а сепак сум повторно на по4еток на (t3) ,пак истите исчекувања дури во 1 бременост не бев свесна дека тоа може мене да ми се случи,а сега секој ден помислувам дека може повторно да се случи истото како првиот пат.И ден денес кога ќе ја погледнам сликата од мртвото беб4е кога ќе се сетам како ми висеше,и како со студеното тело ме допираше по нозете,и ден денес кога ќе се сетам на тоа немам здив и плачам како денес да се случило тоа.Оваа болка никогаш нема да престани,но се надевам дека оваа (t3) ќе помини без проблем па да има за што да се радувам.И јас како тебе кит кат сфаќав дека ова е тешко да се доживее,но откако тоа го осетив на моја кожа мислам дека болката не се споредува со ниедна друга. (kup)

[Ninushka]

Смешко , Мау е во право. Веке некако (на огромна жал!) стана секојдневние првото да не се доноси. Дали начинот на живот, трка со времето, стрес....не знам што е работава. И сестра ми првото го изгуби во 3ти месец. Јас дури некад си викам-сигурно и мене тоа ке ми се случи зошто искрено околу мене не ни памтам која го доносела првото освен само една другарка. Претешко е мила, знам, но сега не си во состојба да мислиш на тоа. Мораш да бидеш силна, зошто стравот е најголем непријател.
Те гушкам и тебе и сите што за жал го искусиле ова (kup)

[sweety]

Смешко мила труди се тоа да го оставиш зад себе колку и да е тешко, знам дека е лесно на зборови тоа го знаат само тие што поминале низ тоа, мисли си дека сега имаш причина за што да се радуваш под твоето чука уште едно срценце, мисли на тоа мало чудо, Господ е една страна зима а од друга дава , ќе биде ќе се во ред (a2) (a2) (big-hug) (l2)

[maried]

Temava ne sakam da ja otvaram ama moram da vi pisam da bidete site hrabri, jas izgubiv dve bebinja, bese toa na pocetok na bremenost, no sepak bolkata e ista,sega sum majka na prekrasen angel I taa mi gi polni bateriite sekoj den. Ve guskam (big-hug)

[marioli2014]

Temava ja citam i ja citam i si placam za vasite zagubi kako da se moi (sad1) .
Porano si mislev deka ako ostanes trudna tolku e, nema nazad, treba da se mazis, treba da si domakinka, cista srekja ako najdes nesto po struka da rabotis, pa zaglavena cel zivot vo isto mesto... Tinejdzerski pomisli. No se si dojde na svoe mesto, covekot moj go gledam kako najdragoceno nesto, a znam deka e obostrano...
Probuvavme i nekolku godini nisto, pa pocna golgotata.
Prvoto ivf koga izleze uspesno, si rekov e toa e toa. Uzivav koga odev na rabota, koga razgovarav za bebeto, obavezno imav slikicka od posledna kontrola so mene pa se falev kolku sme naprednale i seto vnimanie mi prijase.

Ama eden januarski den pocnaa bolkite...malku kafeav iscedok a ne mi bese prv pat i ne se isplasiv mnogu...
Koga pocnaa na 5 min bolki, vo panika odime vo drzavna. Sama so setra mi, mm na pat i leta so kolata po patista, pa i nego go mislev.
Kade setam pozadi mene ostavav traga, a ovie debilite ne me primaat CTG pravele na trudnici. Ne deka toa ne e bitno, ne me sfakjajte pogresno, no imav uzasno bolki i se kriev pozadi stubovi za da vikam od bolki. Konecno so 300 vrski vleguvam i dr na smena mi vika ivf si a? Jas vikam da i pocnav da mu go kazuvam problemov i zamislete idiotov me prekina i me prasuva...epaaa sto si mi dosla tuka, odi tamu kade sto si pravela...Jas pa padnam, ne mi se veruva. Vleguva Doktorkata koja e na moja drugarka prijatelka i bara dali ima nekoja marioli tuka? I vikam jas sum...Cekaj ke te pregledam. Taman sednav i ovaa kako isplasena gi trgna racete i vika brzo brzo prolabiran vodenjak... A jas i vikam dr mene mnogu mi se moca...Neznam sto mi bese, stvarno pritisoci imav vo stomakot od site strani. Me nosi mm so kolicka (stigna nekako od pat i ne go pustaa da vleze pa sve u pm otera i go pustija). Se vrakjam i ja slusam dr kako razgovara na tel so mojata drugarka, i i vika ooo marioli e prasanje na vreme goga ke se porodi, ne ja biva.... Si mislam kako ke me porodat 18 ipol nedeli sum?????
Me legnaa na patoloska i mi g=dignaa kicma demek ke se vrati bebeto nazad i ceeela nok ne spiev vikav od bolki i kontrakcii. Idat sabajle da me vidat a jas nozete nikako da gi rasiram, osekjav deka e tuka... Na nacalnikot mu vikam dr izgleda od cela drzavna samo jas sum optimista. Me pogledna zalno i mi vika "Da duso, da". I jas pak ne se predavam, ammmaaa.....kontakciite ne se izdrzuvaa, samo pritiskaa nadvor da isfrlat nesto. Itno me odnesoa na urgenten, me vrzaa, i tolku...Pocnav da vikam da se deram da placam da se tresam, okolu mene studenti analiziraat plod, papocna vrvca..mislam glusec za eksperiment. Naredniot den dr sto me primi i sakase da me isprati tamu kade sto sum pravela ivf, mi doagja na vizita i nasekiran me prasuva kako sum...Nemav komentar, a nemozev da se karam (posle pomisliv da pratam edno pismo do ministerot ama bataliv). Psihicki edvaj se oporaviv, a lugeto bea nemilosrdni, site me prasuvaa sto se sluci, kako, pa kukaa, pa lelekaa...

I taka, se oporaviv po podolgo vreme, pa posle strav od naredna postapka, pa vaucerot istekuvase i morav da ja zapocnam, i bidna i vtoroto ivf uspesnoo, za pred edna nedela vo 16.5 nedeli da se sluci toa sto se lsuci...

Bidejki bev so vas za moite slucuvanja za prvoto ivf, nekako mi olesni na dusava sega koga iznapisav i za prvoto moe bebce.
Ako mi veruvate, placam i od solzi nekoi bukvi moze sum gi lapnala.
Tesko e predmet da izgubis a ne nesto sto ti si go gaela, galkala i klockalo vo tebe.
Mnogu se izvinuvam za ogromniot post ama go gledam kako edna ispoved, nesto sto ne ste znaele za mene...ili kako sto vika kit kat na pocetokot, kako dusata da si ja otvaram...

Temata e sto posle gubenje plod...odime napred, glavite gore, so stomacite napred i nema otkazuvanje. Gospod e so nas