Дете на разведени родители

[Petra]

Мојата ќеркичка е дете на разведени родители. И многу ми е жал за тоа. Направени се сите напори за да не дојде до тоа, ама немаше позитивен резултат.
Беше на 4-5 годишна возраст кога се разведовме. Разведувањето на родителите е огромен стрес за детето. Се растура семејството, домот, веќе не е како што било. Ја нема повеќе таа атмосфера, таа средина каде што се чувствувало безбедно. Се јавува и комплекс што ќе речат другите затоа што моите се разведени. Детето почнува да се срами.
Од некои работи што ги имам слушнато од ќерка ми сеуште ме боли душата. Научилиште учеле за семејство. И најверојатно учителката прашала дали имаат деца на разведени родители во одд, ќерка ми ми кажа дека не дигнала рака. И тоа сега оваа год, после неколку го од разводот.
Минатата година ме повика наставничката да ми каже дека кај ќерками забележува дека се повлекува и оти се дружи само со едно другарче. А она не е таква. Секогаш се дружи со сите дечиња и не е по природа повлечена, туку радосна, весела, друштвена. Ми укажа каде треба да се обрне внимание.
Кога беше помала по разводот ми викаше дека ако некој ја прашал зошто јас не живеам со татко и и дали сме разведени, ми кажуваше дека ќе речела дека не сме разведени туку дека јас работам во друг град...
Жал ми е многу, но треба да се продолжи понатаму. Тука сум да ја сакам, охрабрувам, насочувам, да и помагам да ги надмине проблемите, да ја прифати вистината и храбр и смело да оди напред. Да и го дадам најдоброто. Да не ја скршам и да ја пораснам во здрава личност. Потребно е вистинска мудрост во секј миг за воспитување на децата.
Жал ми е за сите дечиња што се деца на разведено родители и се молам и за мојата ќеркичка и за сите други да пораснат во прекрасни личности, да имаат пракрасно топло семејство и да ги откриваат најубавите тајни на животот. Раните и болката во нивните срца да се претворат во извори на радост, љубов, мир, здравје, надеж... (bu) (bu) (bu)

[mommy's world]

Ubavo opisano,i jas sum dete na razvedeni roditeli i vistina koga bev pomala imav dosta teskotii vo zivotot,tesko se snaogjav,imav 5 godini koda moite se razvedoa,no toa od edna strana me ojaca,sega koga veke sum svoj samostoen covek se cuvstvuvam mnogu pomokna zosto mislam deka nema prepreka koja ne mozam da ja nadminam zosto vo zivotot mnogu nesta sum pominala,i sum mnogu gorda na toa,Ziveev so tatkomi koj nemase mnogu vreme za sovetuvanje zosto imase mn obvrski no sepak toj za mene e najvozvise covek,koj ne go sporeduvam so nikogo,a majka mi bese babami:(nea ja osekav kako majka,cudno no vistinito.deteto so tek na vreme ke svati koj bil vinoven i ke go osudi,odnosno ke se svrti kon drugata strana,koga si pomal mnogu raboti ke slusasm ke ti kazuvaat lagi i pogresni mislenja no so tek na vreme ke se pokaze sto bilo vistina.Pa fala mu na boga sega sum vo brak i imam se sto treba za sovren brak kako sto mozele i moite da imaat,mozebi gospod cuval malce sreka i za mene.Znam deka e mnogu tesko da si samohran roditel pogotovo vo denesni uslovi,jas sekogas si vikam nikogas ne bi se razvedila zosto znam deka ne mozam da go gledam moeto dete da pati zosto znam kako e toa sum go osetila na svoja koza,ama ako mora togas nema drugo resenie.Samo da ne dojde do toa.

[Petra]

Да напишам на темава по неколку години.
Како ќе се одрази разводот врз психата и животот на децата, тој е многу сериозен и тежок, со многу длабоки емоционални стресови. Кога веќе решение е разводот како родители треба да обрнеме огромно внимание на децата на нивните емоции. Максимално да ги заштитиме. Многу важно е односот помеѓу родителите и после разводот да остане нормален, зошто тој директно влијае врз емоционалното здравје на децата. Тој влијае врз ставовите на нашите деца и нивниот успех, нивната способност да ги контролираат нивните емоции, и способноста да изградат здрав однос со другите. Ќе напишам од искуството.

Мајката и таткото не треба да покажуваат презир еден спрема друг (ова секако се однесува и на тие што се во брак), зошто во тој случај тие што патат се нивните деца.
Никако децата да не се користат како оружје. Една од најтешките работи за детето е да се оддели од едниот родител, во тој случај губи детето.
Не дозволувајте детето да се чувсвува како да е помеѓу два огна.

Разводот ни најмалку не е пријатен, ужасен е. Можеби ќе минете како низ оган, можеби ќе бидете длабоко повреден, ранет, но заштитете го детето.
Можеби ќе биде поучувано да ве нвредува, уценува, или за 8ми Март да пишува за бабата, можеби ќе слуша лаги за вас...но како и да е родителската љубов е безусловна. Во тој момент не мислете да вратите со иста мера, ма колку и да боли. Трпеливо барајте го најдоброто за вашето дете, не себично не посесивно, не да се одмаздите преку него. НЕ. Бев ранета и ги правев овие работи, оправдување нема. Во милоста Бог ми даде да ги увидам овие работи и да излезам од нив. Сега работите си идат на свое место.
Наше е да си ги сакаме безусловно нашите деца, да ги градиме во здрави личности, да ги почитуваме нивните емоции, во тој момент и после тоа да им бидеме заштита, потпора, да го носиме и нивниот товар. Љубов...прифатеност. (bu) (bu) (bu)

[RedRose30]

Колку убаво кажано Петра. Мојата сестра се разведе пред скоро две години и навистина минуваше низ пекол, но еве сега полека работите си легнуваат на место. Вистина е дека треба да се внимава, бидејќи децата се оние што страдаат најмногу и сметам дека и двете страни треба да го сфатат тоа и како што кажа ти, да не покажуваат презир еден спрема друг. Тоа е состојба којашто тешко се постигнува во такви ситуации кога си повреден и лут, ама само зрели особи мора да се потрудат за своите деца и да го постигнат. Како што рече, се случува да слушаат и лаги за нив (родителите) ама потребно е трпение и секоја чест како го постигнувате. БОГ нека е со вас, да ви дава сила, љубов, здравје и среќа (a2)

[Petra]

RedRose, навистина ми е драго што ситуацијата кај сестра ти се стабилизира. (bu)
Тешко е, поминаа години да се сфатат некои работи, но мора да биде така за доброто на нашите деца. (bu)