Родител или другар со своето дете

[Petra]

Како треба да се постави родителот за да има најбра комуникација со своето дете, во улога на родител или на другар? Како да се има најдобра близина со своето дете?
Пред да станам родител сметав дека треба да имам другаски однос со своето дете за да имам најдобра комуникација. Сега сметам дека за да се има најдобра релација родител-дете, најдобро е родителот да си биде родител.
Детето секако ќе има многу другари и ипријатели, а родители има двајца.
Родителот има многу значајна улога во животот на своето дете. Се трудам со мојата ќерка да остварам најдобар однос што можеме да имаме. Сакам да има доверба во мене, да знае колку многу ја сакам и колку ми е многу значајна. Секогаш сум искрена со неа и сакам да знае дека секогаш сум до нејзе да и помогнам. И кога ќе згреши без страв да дојде пред мене со целосна убеденост дека ќе ја заштитам, дека сум тука да ја утешам, охрабрам и насочам. Сакам да знае дека има подршка од мене, а сепак да ја оставам да порасне во личност која ќе има самодоверба, способна самостојно да донесува одлуки.
Односот со другарите е поинаков, и секако има разговори кои јас не сакам да ги разговарам со мојата ќерка, тие се за со другарите. (smile)

[Petra]

Има родители кои дозволуваат своите деца по име да им се обраќаат. Мене не ми се допаѓа тоа. Се знае како треба детето да му се обраќа на родителот, и детето треба да се научи да го почитува својот родител. Порано имав другарка која со својот брат на родителите им се обраќаа по име. Тогаш во тоа време си викав ама се супер, каков другарски однос си изградиле со своите деца.
Таквиот однос не го гледам позитивно, родителите и другарите не се на исто ниво, и тоа треба да им биде јасно на децата.

[Lady D]

Точно дека родителот пред се’ треба да биде родител на своето дете. Но, сметам дека никако не треба да изостане тоа - другар на детето. Нормално дека тоа не значи викање по име, и мене не ми се допаѓа тоа родителите да се викаат по име. Се знае едни се родители, и се знае како треба да се викаат. Но сметам дека треба да се воспостави еден другарски однос со детето, така повеќе ќе биде ослободено пред тебе и доколку му докажеш дека може да ти верува, дека ќе знаеш да го сфатиш, дека нема да избувнеш кога ќе се појави одреден проблем, тоа нема да има страв да ти се доверува да бара помош и совети. Живееме во многу лошо време, лошо за децата секако, сите некако сакаат да се понапредни, сакаат побрзо да пораснат, за да се истакнат пред другите го прават тоа што го прават останатите, иако тоа би било погрешно. Затоа сметам дека родителот треба да воспостави таков однос со детето, да го наведе да слуша, да прима совети, и да бара помош без разлика каков би бил проблемот. Точно дека нашите деца ќе имаат другарки и другари, но сепак никој не ти мисли подобро од родителот! И никому не му е повеќе грижа од родителот! Моите родители имаат воспоставено со мене таков однос. Особено мојата мајка, затоа што сме женски нели :) Уште од мала, и до ден денес знам дека таа е мојот најдобар другар. Никогаш не ми е било срам да поставам било какво прашање, и секогаш сум споделувала со неа се’. Имам и јас другарки, и многу ги сакам, и се почитуваме, но сепак подобар другар од мајка ми немам !

[Petra]

Јас сметам дека во родителството има другарство, и тоа многу силно, многу топло, многу повеќе од само другар. Се трудам со мојата ќерка да изградам добар однос родител- дете. Се трудам да имаме добра комуникација. Не сакам да биде со мене стегната, туку да има доверба во мене.
Играме игри заедно како меморија, монопол, брза географија...Понекогаш пуштаме музика и играме, си пееме, сакам да и биде убаво со мене.
Сакам да знае дека во мене има утеха, подршка, заштита, дека не ја осудувам, туку поучувам и пред се дека безусловно ја сакам. Понекогаш е тешко, повеќе не е мало детенце туку оди накај тинејџер.
Се повеќе гледам да бидам љубезна со неа и да ја пофалувам. Гледам да ги забележам и најмалите моменти за кои можам да ја пофалам, гледам да направам се да има доверба во мене и да биде отворена со мене.
Но родителот е и авторитет кој поставува и ограничување на детето. Тие се за детето да може да го разликува доброто, да знае дека се за негова безбедност, и гледам да не правам пропусти во спроведувањето.

[mosa]

roditelot spored mene sekogas treba da bide prijatelski nastroen sprema svoeto dete.koga bef na fakultet pof.po pedagogija ni kazuvase deka sekoga treba na deteto da mu bides prijatel nikogas koga go karame ili mu kazuvame nesto ne treba da bideme nad nego,tuku polobata na teloto treba da bide paraleno so negovoto,odnosno liceto vase paralelno so liceto na deteto.Znaci treba roditelot da bide avtoritet sekako zosto deteto ke pravi belji ako znae deka moze da napravi se sto ke posaka na mora da znae deka mama i tato se tuka za nego sekogas i najstrasnata rabota da ja napravi sepak mora da kaze.I isto taka i tatkoto treba da ucestvuva vo ospituvanjeto kako i majkata.

[Debora]

.Znaci treba roditelot da bide avtoritet sekako zosto deteto ke pravi belji ako znae deka moze da napravi se sto ke posaka na mora da znae deka mama i tato se tuka za nego sekogas i najstrasnata rabota da ja napravi sepak mora da kaze

Ова е родител, пријателите нема се да простат, но родителот ќе прости. Да бидеш родител е многу покомплексно од тоа да бидеш другар. Вклучува безусловна љубов, простување, искреност, но и авторитет и воспитување. (smile)
Децата ќе имаат многу пријатели, но само 2 родитела и од родителите се бара многу повеќе отколку од пријателите или само од тоа да бидат другари со детето. Мнооооооогу комплексна улога. (bu)

[kit-kat]

Дефинитивно родител.
Не сакам да сум командант или тутор над своето дете,но во никој случај нема да дозволам да ме ословува мене или мм по име или да ми повиши тон,или да ми се качи на глава.
Имаме одличен однос,седнувам и играм со него,возам точак му исполнувам милиони желби,но се знае границата за родител.А бидејки само родителот го сака и му простува на детето,така и ќе останам.
А за тоа дека се ми кажува и најлоши работи ако направи -сметам дека тоа не се постигнува со допуштање и невикање по детето и правење пријател од себе.Тоа е склоп на воспитувањето.Родителот е најголем пријател на детето и кога ќе порасне,но сепак е родител.
Синко кога ќе направи нешто прво вели знам дека многу ќе се лутиш и ќе викаш,извини но јас направив...и ќе рече ете кажав.И навистина викам,карам,но тој анае дека само јас и мм можеме да му помогнеме.
За се другите ќе се смејат и закачаат,само родителот може да го земе под закрила своето дете.
Јас секогаш сум за тоа да се вика пред да се направи нештото,кога ќе се стори подобро искарај го,но заштити го,не дозволувај „улицата„да го стори тоа што треба родителот да го направи.
Ова е барем мое мислење.