ХПВ (генитални брадавици) и Генитален херпес
Posted: 08 May 2011, 14:09
ХПВ - Хуман папилома вирус
Терминот ХПВ се однесува на група вируси т.н. папилома вируси. Досега се идентификувани околу 100 различни типови на ХПВ вируси, а околу 30 од нив се пренесуваат со сексуален однос. Овие вируси се напрекуваат папилома вируси, бидејќи одреден број од нив предизвикуваат брадавици по телото на човекот или медицински наречени папиломи. Хуман папилома вирусите (ХПВ) предизвикуваат инфекција која ги зафаќа кожата и слузниците по телото.
Оние типови кои се пренесуваат преку гениталиите се нарекуваат генитални ХПВ.
Хуман папилома вирус- ХПВ
Дури 50 % од сексуално активните лица ќе развијат инфекција со ХПВ во одреден момент од својот живот.
Главните знаци на ХПВ се брадавици на местото на сексуалниот однос (вагината, анусот, устата или пенисот). Од оваа инфекција може да се развие тумор на матката кај жената.
ХПВ се разликува од гениталниот херпес, кој исто така претставува вирус што се пренесува со сексуален однос (сексуално пренослива болест). Сепак, гениталниот херпес предизвикува појава на мали меурчиња или ситни ранички на гениталната слузокожа, како и чешање, печење и црвенило, додека ХПВ предизвикува појава на израстоци наречени брадавици, медицински познати како condylomata acuminatum.
Одредени типови на ХПВ можат меѓутоа да предизвикаат појава на цервикална дисплазија- променета слузница на вратот на матката со потенцијал да се трансформира во вистински рак на грлото на матката. Во обата случаи, жената може воопшто да не осеќа никакви тегоби. Не постои лек за ниту една од овие болести, но во најголем број од случаите на инфекција со ХПВ, имуниот систем на организмот успешно се бори со вирусот и на крај успева целосно да го отсрани вирусот од себе. За разлика од ХПВ, гениталниот херпес вирус има тенденција да се скрие и долго да мирува во организмот (најчесто во нервните клетки) и чека погоден момент кога повторно ќе се активира.
Инфекцијата со ХПВ вирусот се смета како главен фактор на ризик за развој на карцином на грлото на матката.
ХПВ се класифицира во група на високоризични генотипови (HPV 16, 18, 31 i 45) и група на нискоризични генотипови (HPV 6 i 11).
ХПВ 16 предизвикува околу 50%, а HPV 16 и 18, околу 70% од сите цервикални карциноми. Помеѓу 18 и 24 годишна возраст, со високоризичните HPV типови се инфицирани 8-12% од жените, а по 35 годишна возрат, 2-5%.
ХПВ инфекцијата на цервиксот на матката, која се пренесува по сексуален пат, најчесто е во субклиничка форма, и е присутна кај 7-17% од женската популација. Оваа инфекција има улога на промотор во канцерогенезата.
Од инфекцијата со ХПВ вирусот до развој на карцином на грлото на матката може да поминат 7 до 10 години, што остава доволно време за превенција. Превенцијата се спроведува со:
ПАПА тест: секои 3 години, доколку е наодот уреден,
Тестови за идентификација на ХПВ, ако ПАПА тестот уреден,
Колпоскопија, ако е наодот од ПАПA тестот нејасен.
Неколку испитувања покажаа дека ХПВ инфекциите играат улога и во настанување рак на анусот, вагиналните усни и пенисот, како и на одредени облици рак на устата и голтникот.
При породување, ХПВ се пренесува од мајката на бебето и ако не се лекува, може да предизвика брадавици во грлото на бебето.
Гениталниот херпес исто така се пренесува при породување од мајката на бебето и ако не се лекува, кај бебето може да се појави осип од херпесни ранички по кожата, инфекција на мозокот и белите дробови.
Терминот ХПВ се однесува на група вируси т.н. папилома вируси. Досега се идентификувани околу 100 различни типови на ХПВ вируси, а околу 30 од нив се пренесуваат со сексуален однос. Овие вируси се напрекуваат папилома вируси, бидејќи одреден број од нив предизвикуваат брадавици по телото на човекот или медицински наречени папиломи. Хуман папилома вирусите (ХПВ) предизвикуваат инфекција која ги зафаќа кожата и слузниците по телото.
Оние типови кои се пренесуваат преку гениталиите се нарекуваат генитални ХПВ.
Хуман папилома вирус- ХПВ
Дури 50 % од сексуално активните лица ќе развијат инфекција со ХПВ во одреден момент од својот живот.
Главните знаци на ХПВ се брадавици на местото на сексуалниот однос (вагината, анусот, устата или пенисот). Од оваа инфекција може да се развие тумор на матката кај жената.
ХПВ се разликува од гениталниот херпес, кој исто така претставува вирус што се пренесува со сексуален однос (сексуално пренослива болест). Сепак, гениталниот херпес предизвикува појава на мали меурчиња или ситни ранички на гениталната слузокожа, како и чешање, печење и црвенило, додека ХПВ предизвикува појава на израстоци наречени брадавици, медицински познати како condylomata acuminatum.
Одредени типови на ХПВ можат меѓутоа да предизвикаат појава на цервикална дисплазија- променета слузница на вратот на матката со потенцијал да се трансформира во вистински рак на грлото на матката. Во обата случаи, жената може воопшто да не осеќа никакви тегоби. Не постои лек за ниту една од овие болести, но во најголем број од случаите на инфекција со ХПВ, имуниот систем на организмот успешно се бори со вирусот и на крај успева целосно да го отсрани вирусот од себе. За разлика од ХПВ, гениталниот херпес вирус има тенденција да се скрие и долго да мирува во организмот (најчесто во нервните клетки) и чека погоден момент кога повторно ќе се активира.
Инфекцијата со ХПВ вирусот се смета како главен фактор на ризик за развој на карцином на грлото на матката.
ХПВ се класифицира во група на високоризични генотипови (HPV 16, 18, 31 i 45) и група на нискоризични генотипови (HPV 6 i 11).
ХПВ 16 предизвикува околу 50%, а HPV 16 и 18, околу 70% од сите цервикални карциноми. Помеѓу 18 и 24 годишна возраст, со високоризичните HPV типови се инфицирани 8-12% од жените, а по 35 годишна возрат, 2-5%.
ХПВ инфекцијата на цервиксот на матката, која се пренесува по сексуален пат, најчесто е во субклиничка форма, и е присутна кај 7-17% од женската популација. Оваа инфекција има улога на промотор во канцерогенезата.
Од инфекцијата со ХПВ вирусот до развој на карцином на грлото на матката може да поминат 7 до 10 години, што остава доволно време за превенција. Превенцијата се спроведува со:
ПАПА тест: секои 3 години, доколку е наодот уреден,
Тестови за идентификација на ХПВ, ако ПАПА тестот уреден,
Колпоскопија, ако е наодот од ПАПA тестот нејасен.
Неколку испитувања покажаа дека ХПВ инфекциите играат улога и во настанување рак на анусот, вагиналните усни и пенисот, како и на одредени облици рак на устата и голтникот.
При породување, ХПВ се пренесува од мајката на бебето и ако не се лекува, може да предизвика брадавици во грлото на бебето.
Гениталниот херпес исто така се пренесува при породување од мајката на бебето и ако не се лекува, кај бебето може да се појави осип од херпесни ранички по кожата, инфекција на мозокот и белите дробови.