Љубовта на таткото има пресудно влијание врз развојот на личноста на детето

Љубовта на таткото придонесува исто толку - а понекогаш и повеќе за развојот на детето колку и љубовта на мајката. Ова е еден од многуте наоди, кои произлегоа од една нова голема анализа на истражувања за моќта на родителското отфрлање и прифаќање во обликувањето на нашите личности како деца и во зрелоста.

Ronald Rohner - од Универзитетот на Конектикат и коавтор на студијата вели:
 


Во текот на половина век на меѓународни истражувања, ние не откривме ниту една друга класа на искуство кое може да има толку силен и доследен ефект врз личноста и развојот на личноста како што е искуството на отфрлање, особено од страна на родителите во детството. Децата и возрасните, без оглед на разликите на расата, културата и полот - имаат тенденција да одговорат на сосема ист начин, кога ќе се почувствуваат отфрлени од страна на нивните старатели или други фигури со кои се приврзани.
 

Разгледувајки 36 студии од целиот свет, кои заедно вклучиле повеќе од 10.000 личности, Rohner и ко-авторот Abdul Khaleque откриле дека како одговор на отфрлањето од страна на нивните родители, децата имаат тенденција да се чувствуваат понервозни и несигурни, како и повеќе непријателски и агресивни кон другите. Болката од отфрлањето - особено кога тоа се случува во текот на еден период на време во детството - се стреми да се провлекува и во зрели години - отежнувајки им на возрасните, кои биле отфрлени како деца да изградат сигурни и доверливи односи со своите интимни партнери.

Покрај тоа, Rohner вели дека новите докази од изминатата деценија на истражувања во психологијата и невронските мрежи открија дека кога луѓето се чувствуваат отфрлени се активираат истите делови на мозокот, кои се активираат кога се соочуваат со физичка болка. За разлика од физичката болка, луѓето, емоционалната болка на отфрлањето можат да ја преживуваат одново и одново со години.

Кога станува збор за влијанието на љубовта на таткото, наспроти онаа на мајката, резултатите од повеќе од 500 студии укажуваат на тоа дека иако децата и возрасните често доживуваат повеќе или помалку исто ниво на прифаќање или отфрлање од секој од родителите, влијанието на отфрлањето од едниот родител - честопати на таткото - може да биде многу поголемо отколку на другиот. Тимот на психолози од 13 нации, кои работат на Меѓународниот проект за Прифаќање и отфрлање од таткото има развиено барем едно објаснување за оваа разлика: веројатно дека децата и младите, посветуваат поголемо внимание на оној родител што тие го доживуваат како да има повисока моќ или престиж. Значи, ако детето го гледа својот татко, како да има повисок престиж, тој може да биде повлијателна фигура во неговиот живот од мајката на детето.

Како важна порака од целото ова истражување, Rohner вели дека татковска љубов е од клучно значење за развојот на една личност. Важноста на љубовта на татко треба да мотивира многу мажи да бидат повклучени во негувањето на децата.

Покрај тоа, широко распространетото признавање на влијанието на татковците врз развојот на личноста на нивните деца треба да помогне во намалувањето на инцидентите на "обвинување на мајката" - честа појава во училиштата и клиничкиот амбиент.

Големиот акцент врз мајките и мајчинството во Америка доведе до несоодветна тенденција да се обвинуваат мајките за проблемите во однесувањето на децата и за неприлагоденоста, кога всушност, татковците често пати имаат поголемо учество во развојот на оваквите проблеми.